Adwent jest uprzywilejowanym czasem. Pozwala na nowo odkryć niezmierzoną tajemnicę Bożego macierzyństwa Maryi i Jej rolę jako Mamy w życiu każdego z nas. Odkupieni możemy narodzić się duchowo jedynie z tego samego łona, w którym został poczęty Jezus: z Niepokalanego Łona Maryi.
Pragniemy wkroczyć w cudowną atmosferę Adwentu i w pełni skosztować łaski charakteryzującej ten okres liturgiczny. Jesteśmy zaproszeni, aby przebyć drogę prowadzącą do Serca Matki Tego, który oczekiwany nadchodzi i przybywszy już, zostaje na zawsze z nami, dlatego nosi Imię: „Emmanuel”, „Bóg z nami”.
Wraz z Maryją udajemy się do Nazaretu i z Nazaretu do Betlejem. Jest to droga wybrukowana wielką prostotą, wielką pokorą, ze szczególnym uwzględnieniem prostych spraw; tu nic nie może być zaplanowane według naszych oczekiwań, ale każda okoliczność jest okazją do dziękczynienia. Tak, ten szlak nazywa się „małością” i nikt nie znajdzie go, jeżeli nie porzuci pokrętnych ścieżek samowystarczalności.
Przeżyć Adwent z Maryją oznacza wiec nawrócić się na to, czym świat pogardza i osądza jako słabość: nawrócić się właśnie na „małość”. Jezus w Ewangelii mówi wyraźnie: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.”(Mt 18,3).
tłumaczone z francuskiego: Notre Dame des Neiges