Czuje woń perfum i odkrywa, że zapach wydziela się z ikony

W XI i XII wieku, zgodnie z tradycją, ikona Matki Bożej została przyniesiona przez fale i łagodnie położona na brzegu Góry Athos (Grecja) w pobliżu klasztoru Iviron.

Jest to ikona typu „Hodegetria”, reprezentująca Matkę Boga, która trzyma na ramieniu Dzieciątko w majestacie, a drugą ręką wskazuje Go jako „drogę, prawdę i życie”.

Mnisi przenieśli ją do kościoła znajdującego się w centrum zabudowań klasztornych, ale następnego dnia ikona zniknęła. Znaleziono ją na progu wielkiej bramy. Próbowali raz jeszcze, ale sytuacja powtórzyła się. Na tym miejscu zbudowano więc dla Niej małe sanktuarium. Nazwano Ją „Portaitissa”  - „Ta, która strzeże Wrót”.

Około 1980 roku w pustelni Narodzenia Pańskiego otwiera się warsztat ikon. Pierwsza, która została napisana, była swobodną kopią „Portaitissa”. W tym samym czasie Jose Munoz, prawosławny chilijski profesor historii sztuki w Montrealu, przybywa na górę Athos i odkrywa pustelnię Narodzenia. Zatrzymuje się bez ruchu, poruszony, przed wizerunkiem „Portaitissa”. José Munos wraca do Montrealu z kopią „Portaissa”.

Pod koniec listopada 1982 roku w nocy czuje woń perfum i odkrywa, że zapach pochodzi z ikony, z której sączy się rodzaj oleju; szczególnie cieniutkie stróżki mirry - krzyżma wypływają z rąk Dzieciątka, z rąk Matki Bożej i z gwiazdy umieszczonej na Jej ramieniu.

Prawosławni zauważyli, że mirra zaczęła płynąć dokładnie rok po gloryfikacji Nowych Rosyjskich Męczenników, co może oznaczać, że podobnie jak święte kobiety zabalsamowały aromatami ciało Chrystusa przed Jego zmartwychwstaniem, tak i Matka Boża rozlewa balsamiczną woń na współczesny naród rosyjski jako zapowiedź duchowego zmartwychwstania Rosji. 

Tłumaczone z francuskiego:

Marie de Nazareth