W Embrun, Matki Bożej Trzech Króli

Embrun, miasto Alp Południowych (Francja), było aż do Rewolucji Francuskiej prestiżowym miastem i metropolią, której promieniowanie rozprzestrzeniało się daleko poza Europę dzięki słynnemu sanktuarium poświęconemu Matce Bożej Trzech Króli (lub MB duRéal). Istotnie, od IV wieku Embrun był miastem maryjnym, kiedy to św. Marcellin zbudował pierwszy kościół poświęcony Matce Bożej Narodzenia Pańskiego. Ale niedługo potem sanktuarium zostało nazwane sanktuarium Matki Bożej Trzech Króli z powodu fresku na tympanonie kościoła przedstawiającego adorację Trzech Króli, którzy, przybywszy do żłóbka, uklęknęli przed Matką Bożą i Jej Dzieciątkiem.

Sam Karol Wielki wzniósł okazały kościół w Embrun, gdzie podczas całego średniowiecza Matka Boża Trzech Króli przyciągała niezliczonych pielgrzymów z całej Europy, zza oceanu, a nawet z Azji. Przybywali, aby uklęknąć przed Dziewicą z Réal i otrzymać dzięki Jej wstawiennictwu wiele łask i cudów. Ta praktyka religijna stała się nawet dziedziczna we francuskiej rodzinie królewskiej od Karola VII. Wielu królów przybywało tam z pielgrzymką: Ludwik XI, Karol VIII, Ludwik XII, Franciszek I, Henryk II, Ludwik XIII... W ten sposób sanktuarium otrzymało popularny tytuł „pielgrzymki królów Francji”.

Jednak w XVI wieku oddziały Reformacji zdewastowały sanktuarium i zniszczyły fresk Matki Bożej: pozbawione fresku źródło cudów wyschło i miasto Embrun podupadło. Ale okazały kościół został odrestaurowany i od zakończenia zamętu Reformacji pielgrzymi powrócili, aby otrzymać Maryjne łaski. Trwa to do dziś.

Tłumaczone z francuskiego:

Sœur Marie-Monique de Jésus, o.p.

Źródło:

Une épopée mariale, Notre Dame du Réal d’Embrun, Notre Dame du Laus, wydane przez Sanktuarium w Laus, 2007