W pełni świadomy fundamentalnej godności kobiet, które uznaje za równe mężczyznom w oczach Boga, Kościół ofiarował im ochronę, której społeczeństwo nie zawsze było w stanie im zapewnić. Od początków chrześcijaństwa kobiety są wsparciem dla Kościoła w szerzeniu wiary. Były obecne wokół Chrystusa i odegrały wybitną rolę przy powstawaniu pierwszych wspólnot chrześcijańskich, chociaż różniącą się od roli apostołów Jezusa.
W przeciwieństwie do mocno utrwalonego mitu średniowieczny kościół nie gnębił kobiet ani nie uczył, że są mniej ważne od mężczyzn. W Średniowieczu kobiety zajmowały wybitne miejsce wśród wielkich modeli świętości. Daleki od mizoginizmu Kościół Średniowiecza dał kobietom wolność, której wcześniej nie miały i którą następnie częściowo straciły. Średniowieczny kościół szukał wiele wiele sposobów ich ochrony, w tym promowania małżeństwa monogamicznego i nierozerwalnego.
W okresie Renesansu powrót prawa rzymskiego, niekorzystnego dla kobiet, doprowadził do zobojętnienia instytucji obywatelskich i religijnych w stosunku do nich. Wraz z Rewolucja kobiety nie uzyskały żadnej egzystencji politycznej, a Kodeks cywilny (1804) wzmacniał autorytet ojca rodziny i jego prawo do własności ze szkodą dla kobiety.
Podczas gdy kobiety mogły zostać sprowadzone do pozycji podporządkowania, w Kościele zachowały specjalne miejsce, na przykład jako założycielki nowych form duchowości. Kościół nie przestał przypominać o wyjątkowej roli kobiet w tradycji biblijnej i chrześcijańskiej. Ostatni Papieże w nowy sposób wzięli pod uwagę stan i powołanie kobiet.
tłumaczone z francuskiego:
Aubrée David-Chapy
profesor historii i kierowniczka instytutu historii Współczesnej na Uniwersytecie Sorbona Paryż-IV, specjalistka od historii kobiet