Cudowny medalik ocalił mnie

W czerwcu tego 2017 roku w Vosges (Francja), gdzie mieszkam, siedziałam na skraju lasu sosnowego, który rozciąga się wzdłuż mojej drogi. Widziałem ogromną ciężarówkę z podnośnikiem do ładowania drewna i przyczepę, która zatrzymała się niedaleko ode mnie. U stóp zbocza aż do jego szczytu leżały stłoczone, ogromne pnie ściętych niedawno sosnowych drzew. Mierzyły od około 25 do 30 metrów. Lubiłam patrzeć na ich załadunek przy pomocy olbrzymiego uchwytu, który z góry ciężarówki chwytał je i układał w doskonały sposób.


Drwal, siedzący pomiędzy kabiną a pojazdem, ma tylko naciskać klawisze pilota zdalnego sterowania, który znajduje się przed nim. Zarządza manewrami bez zmęczenia, bez ryzyka. Długo podziwiałem osiągnięcia najlepiej rozwiniętej techniki!


Postanowiłem odejść. Załadowywanie nie było zakończone. Chciałem przejść pomiędzy skrajem drogi a ciężarówką ... bez żadnego ryzyka! W chwili, gdy wstałem, jakichś głos we mnie powiedział: „Poczekaj trochę!” Posłuchałam go ... i w tym momencie uchwyt trzymający kilka olbrzymich kłód upuścił jedną z nich. Kłoda zwaliła się dokładnie na to miejsce, przez które musiałabym przejść! To byłaby pewna śmierć! To Maryja z kaplicy Rue du Bac (w Paryżu), której cudowny medalik noszę na szyi, ocaliła mnie ...! „Dziękuję Mamo Maryjo!”

Świadectwo tłumaczone z francuskiego

Danièle M. 

Źródło czasopismo: Chrétiens Magazine