Aby było oczywiste, że różaniec kieruje nas do osoby Jezusa, papież św. Jan Paweł II dodał „tajemnice światła” do trzech tajemnic tradycyjnych: radosnych, bolesnych i chwalebnych. Tajemnice światła obejmują życie Jezusa od Chrztu do ustanowienia Eucharystii poprzez cud w Kanie, głoszenie Królestwa do Przemienienia Pańskiego. (…)
W 1569 r. jeden z poprzedników Jana Pawła II, papież Pius V, uroczyście zachęcił do odmawiania różańca i do tworzenia bractw różańcowych. W Rzymie w pierwszą niedzielę każdego miesiąca bractwa różańcowe gromadziły się i organizowały procesje.
W niedzielę 7 października 1571 r. intencja była oczywista – odparcie tureckiego zagrożenia, które ciążyło nad chrześcijańskim światem. Otóż tego dnia flota turecka została pokonana w pobliżu Lepanto. Modlitwa i zwycięstwo były powiązane. Ustanowiono święto liturgiczne, które zostało rozszerzone na cały kościół przez papieża Klemensa XI w 1716 r.
Wszyscy Papieże począwszy od Piusa V zalecali odmawianie różańca. Papież Benedykt XVI powiedział: „Różaniec jest modlitwą kontemplacyjną dostępną dla wszystkich”.
bp Jacques Perrier (były biskup Lourdes)
7 października 2013 Zenit.org