Na temat poświęcenia się Maryi św. Ludwik Maria Grignion de Montfort pisze w swoim „Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”. Pod numerem 115 poleca „wszelkie czynności rozpoczynać, wykonywać i kończyć przez Nią, w Niej, z Nią i dla Niej, aby je spełniać przez Jezusa, w Jezusie, z Jezusem i dla Jezusa Chrystusa, naszego ostatecznego celu”.
Nieco dalej pod numerem 120 precyzuje: „A ponieważ ze wszystkich ludzi najbardziej podobna do Jezusa jest Najświętsza Maryja Panna, stąd wynika, że spośród wszystkich nabożeństw nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, Jego Świętej Matki, najbardziej upodabnia i jednoczy naszą duszę z Panem Jezusem i sprawia, że im bardziej nasza dusza jest poświęcona Maryi, tym bardziej jest poświęcona Panu Jezusowi.
I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi to nic innego, jak doskonałe i całkowite poświęcenie samego siebie Najświętszej Dziewicy, co jest nabożeństwem, które głoszę.”
Tak więc ostatecznym celem poświęcenia się Matce Bożej jest przyjście do Jej Syna. Jest to również nauczanie Matki Bożej w Fatimie. 13 czerwca 1917 r. powiedziała do małej Łucji: „Moje Niepokalane Serce będzie twoim schronieniem i drogą, która prowadzi cię do Boga”.