Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej

Zaprawdę, zaprawdę, Zbawiciel świata postawił łagodność i pokorę jako podstawę cnót. Abstynencja, post, wyrzeczenie, ubóstwo wewnętrzne lub zewnętrzne, dobre uczynki, cuda, wszystko to jest niczym bez pokory serca. Ale wszystkie te dzieła odżyją i otrzymają błogosławieństwo, jeżeli podtrzymywane są przez pokorę.

Pokora serca jest mocą tworzącą cnoty, trzon i gałęzie pochodzą jedynie z korzenia. Ponieważ jej wartość jest nieskończona, ponieważ jest to fundament, na którym wznosi się wszelka duchowa doskonałość, Pan pragnął osobiście powierzyć nam słowa: „Bądźcie pokorni”.

I Maryja Dziewica, ponieważ pokora jest powszechną opiekunką cnót, jakby zapomniała o wszystkich innych cnotach swojej duszy i ciała, podziwiała tylko jedną rzecz w sobie i podała tylko jedno uzasadnienie do wcielenia Syna Bożego w Niej: „Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej". (Łukasz 1,48)

To z tego powodu, a nie z żadnego innego, wszystkie narody nazywają Ją błogosławioną.

Tłumaczone z francuskiego:

Święta Aniela z Foligno (+ 04.01.1309)