Cud – uznany przez Kościół w ciągu kilku miesięcy – miał miejsce 29 sierpnia 1953 r. w Syrakuzach na Sycylii, w domu młodych małżonków:Angelo Iannuso i Antoniny Giusto. Kobieta była w ciąży z pierwszym dzieckiem. Owego dnia i przez trzy następne „ludzkie łzy” płynęły z oczu Maryi Dziewicy, której wizerunek znajdował się na płaskorzeźbie wiszącej na ścianie ich sypialni.
Kościół przyjął wieść z ostrożnością. Eksperci, a wśród nich dobrze znany ateista dr Michele Cassola, który później będzie przewodniczył Komisji Naukowej, byli świadkami fenomenu łez, stając się naocznymi świadkami o doniosłym znaczeniu. Chemicy pobrali w probówki równowartość centymetra sześciennego szlachetnego płynu. 9 września 1953 r. wszyscy naukowcy z komisji podpisali raport, w którym potwierdzili, że nie można dać naukowego wyjaśnienia tego zjawiska.
12 grudnia 1953 r. episkopat Sycylii w jednogłośnej deklaracji uznał „ niewątpliwą” autentyczność cudu łez.
Dzisiaj łzy Matki Bożej przechowywane są w cennym relikwiarzu wystawionym w krypcie bazyliki sanktuarium – bazyliki Matki Boskiej Łez w Syrakuzach.
Tłumaczone z francuskiego: Aleteia