„Gdybyś znała dar Boga”. Istnieje stworzenie, które poznało ten dar Boga, stworzenie, które nie straciło z niego ani odrobiny, istota, która była tak czysta, tak świetlana, że wydaje się, że ona sama jest Światłem. Stworzenie, którego życie było tak proste, tak pogrążone w Bogu, że prawie nic nie możemy o nim powiedzieć. To jest Maryja Dziewica, wierna, „ która zachowywała wszystkie te sprawy w swoim sercu”.
Wydaje mi się, że zachowanie Dziewicy w miesiącach, które upłynęły między Zwiastowaniem a Narodzeniem Jezusa, jest wzorem dusz wewnętrznych, osób, które Bóg wybrał, aby żyć w nich, w głębinie otchłani bez dna.
W jakim pokoju, w jakim skupieniu Maryja podporządkowywała się i akceptowała wszystko. Jak najbardziej banalne sprawy były przebóstwione przez nią! Albowiem poprzez wszystko Maryja Dziewica pozostawała w adoracji daru Boga.
Tłumaczone z francuskiego św. Elżbieta od Trójcy Świętej «Niebo w wierze» (§ 39-40)
czytaj więcej: Święta Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, dziewica