„Zawierzając Ci, o Matko, świat, wszystkich ludzi i wszystkie ludy, zawierzamy Ci także samo poświęcenie za świat, składając je w Twym macierzyńskim Sercu.
O Serce Niepokalane! Pomóż przezwyciężyć grozę zła, która tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi – zła, które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogi ku przyszłości!
Od głodu i wojny, wybaw nas!
Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny, wybaw nas!
Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania, wybaw nas!
Od nienawiści i podeptania godności dzieci Bożych, wybaw nas!
Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym, wybaw nas!
Od deptania Bożych przykazań, wybaw nas!
Od usiłowań zdeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich, wybaw nas!
Od przytępienia wrażliwości sumienia na dobro i zło, wybaw nas!
Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu, wybaw nas! Wybaw nas! (1)
(...) Niech w Sercu Twym Niepokalanym odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei!
1) Siostra Łucja, widząca z Fatimy, osobiście potwierdziła, że ten uroczysty i powszechny akt konsekracji był odpowiedzią na życzenie Matki Bożej: „Tak, to było zrobione zgodnie z życzeniem Matki Bożej 25 marca 1984 roku” ( List z 8 listopada 1989 r.).
Święty Papież Jan Paweł II – fragment z konsekracji Rosji i świata 25 marca 1984 roku